dinsdag 16 en woensdag 17 mei

Dinsdag en woensdag
Na 3 mooie, intensieve dagen gingen we dinsdag sporten met de sponsorkinderen. Alle kinderen kwamen, dat vergt behoorlijk wat van de organisatie. Mijn sponsorkind Ruth kwam ook, maar toen ze mij zag moest ze huilen... De dag ervoor huilde ze ondanks mij, maar nu dankzij mij. Ik kan het helaas niet ontkennen. Ik heb haar opgetild, maar ik kon haar niet troosten. Een medewerker van Compassioncompound is steeds met ons meegegaan. Dat was vertrouwd voor haar. Als zij even weg was en Ruth was alleen met mij, was ze weer unhuppy. Dat is niet overgegaan. Haar broer was er nu niet bij in vergelijking met de dag ervoor. Wel erg jammer dat dit gebeurde. Eerst denk je dat het goed is, bij adoptie is het vaak een goed teken als kinderen huilen, dan is het vaak een teken dat ze goed gehecht zijn, maar dit duurde de hele ochtend. Ik weet niet of dat zo'n goed teken was. Ik zal dit eens voorleggen aan een hele goede expert, tevens (hele goede) echtgenote. Zij kan dit ongetwijfeld met haar deskundigheid en expertise verklaren. Ruth was ook de enige van alle kinderen die langdurig huilde. Dat terwijl ze de dag ervoor nog bij mij op schoot zat. Je zou toch bijna aan jezelf gaan twijfelen, heb ik dan zo'n slechte indruk achtergelaten? Ik heb het maar geaccepteerd.

In de middag hebben we het parcours verkend met de auto. Best relaxed in de auto. We hebben ook nog 7 km hard gelopen. Voelde goed. Ik heb het idee dat ik minder last van de warmte heb dan de meesten. Eigenlijk best lekker zo'n zonnetje.
Wat gaaf was, was dat de broer van Ruth, Basoga ook mee liep. Ik had hem gezien voordat we vertrokken en zag hem bij de finish weer. Ik wist niet dat hij ook liep. Echt een prachtjong is dat! Zo waren er wel 20 jongetjes die mee renden. Wij trainen daar het hele jaar voor en zij schudden dat zo even uit hun benen. Heel mooi! Ik hoop Basoga donderdag bij de muskathlon ook te zien. De kinderen hebben deze week vakantie.

Dinsdagavond hebben we alles gehoord over de muskathlon. Hoe ziet het parcours er uit, wat is de beste voorbereiding, waar moet je allemaal op letten? Wat opvalt is dat het zeer professioneel is. Er is 60 man politie op de been, 80 vrijwilligers, heel veel drankposten (wel water) en zelfs ziekenauto's staan klaar. Nog net geen traumahelikopters. Voor sommigen kwam dit allemaal best beangstigend over. Maar ze willen de risico's zo laag mogelijk houden en iedereen goed waarschuwen. Een marathon vraagt extreem veel van het lichaam onder iets andere omstandigheden dan in Nederland. Ze willen ons goed op het hart drukken dat we goed moeten eten en drinken. Dat ga ik dan maar doen, volgzaam als ik ben. Voor sommigen ben ik misschien een watje, want er zijn er hier bij die hier een Ultrarun (=63 km!!!) gaan lopen. Misschien dat ik daar ook nog bij aanhaak voor echt een stoer imago bij mijn (schoon)familie. (Nee geintje, Manouk en Jenita: 42 km mocht nog net van jullie...)
Uitslapen zit er donderdagmorgen niet in. We starten om 6 uur (5 uur Nederlandse tijd) en we krijgen het advies om om 03:30 uur te gaan ontbijten. Ontbijtje op bed zou dan wel prettig zijn (Aukje....).

Woensdagmorgen zijn we naar de Oevers van de Nijl gegaan. We hebben daar met elkaar gezongen en er was een overdenking over Jesaja 58. Over het geven aan de hongerigen wat je zelf begeert en om de arme zwervelingen een huis te geven. Dankbaarheid overheerst bij ons dat we dit kunnen doen. Volgens mij zijn we hier met 80 muskatleten en met elkaar hebben we ruim € 950.000,- mogen inzamelen. Velen van jullie, echt heel veel, hebben mij ondersteund voor mijn bedrag. Daarin heb je een bijdrage geleverd aan de armoede en de verdrukking hier. Heel veel dank daarvoor. Zo moeten we blijven vechten tegen het onrecht in de wereld!
Zo, dat was even een preek tussendoor, neem me niet kwalijk.
Daarna zijn we met 8 bootjes de Nijl op gaan varen. Onderweg prachtige exotische vogels gespot. Jullie weten ongetwijfeld dat de Nijl de grootste rivier ter wereld is. We zijn naar een eilandje gegaan waar de Nijl begint (source of de Nijl). Toen we daar allemaal uitgestapt waren, kwam de politie per boot. We mochten het eiland niet meer af. Wat bleek? We waren langs de oevers gevaren en degene die daar woont vond dat hij recht op geld had en schakelde de politie in. Daar sta je dan met 100 man. Je kunt geen kant op en betalen doen we zeker niet. Corruptie is er aan de orde van de dag. Ik denk dat we er bijna wel een uur geweest zijn. Uiteindelijk zijn er nog weer wat hogere pieven met nòg meer strepen op hun mouw ingeschakeld, die met een enorme speedboot aan kwamen zetten. Toen werd het allemaal opgelost en konden we weer varen. Bij het uitstappen uit de boot en lopen naar de bus zagen we een aantal aapjes, dat blijft leuk. We zijn weer terug gegaan naar het hotel en daar hebben we iets later dan gepland ons middagmaal genuttigd. Lekkere spaghetti en pizza. Het eten is hier goed. Verder van de woensdag rusten.

Ja, en dan is morgen het moment van de waarheid. Ik heb er gewoon heel veel zin in. Buurman Mark zei het me al: de eerste marathon loop je maar 1x en die zal je altijd bij blijven. En deze zeker. We passen goed op ons zelf. Een toptijd is nu even niet het belangrijkste (goed nieuws voor jou zwager Johan met je 4:20 uur). Natuurlijk wil ik wel voor het donker binnen zijn. Het zal sowieso afzien worden, maar daarnaast is het vooral genieten! Er schijnen heel veel kinderen langs de kant van de weg te staan en met ons mee te lopen. Het wordt gewoon één grote belevenis!!!
Wellicht is het te volgen op www.muskathlon.nl onder blogs. Ik heb startnummer 300.
Morgen weten we hoe het is gegaan. Vanavond lekker vroeg in m'n mandje en als jullie morgenvroeg wakker worden denk dan wel even een klein momentje aan me. Afgesproken?