18 mei
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
18 Mei 2017 | Tanzania, Uganda
Donderdag 18 mei
'T geat on!!!
Dit is de dag waar we naar uit gekeken hebben. Hier hebben we een jaar voor getraind. Ik had er erg veel zin in. De beentjes stonden 03:30 uur naast het bed, even lekker douchen en het tenue aangedaan. Op advies van anderen heb ik in goed overleg met Aukje mijn trouwring afgedaan. Het schijnt dat door vochtophoping bij de vingers de ring de vingers kan beknellen. Best bevrijdend zo zonder trouwring, maar dit terzijde.
Op 4 uur stond het ontbijt klaar. Ik at maar liefst 4 boterhammen. Ik had trek en ik zat er nog van te smullen ook. Daarna werden we om 05:15 uur met de bus naar de start gebracht. Daar stond een fanfare op ons te wachten en speelde geweldig. Ook het Wilhelmus ontbrak niet. Als dan het startschot gaat is dat wel even een kippevelmomentje. Een marathon heb ik nog nooit gelopen. Ik heb getraind tot 35 km, hoe zal het daarna gaan? Wiechert en ik hadden afgesproken dat we niet voor een goede tijd gingen, genieten was ons motto en dat gebben we gedaan!
Het was nog een beetje donker toen we vertrokken. Naarmate het lichter werd, stonden er steeds meer mensen langs de kant om ons aan te moedigen. Wat is dat toch gaaf. Wat heb ik veel handen aangetikt, handen geschud, gefilmd, selfies met hen samen gemaakt (of heet dat onsies?), velen de wave geleerd, noem maar op. Zo indrukwekkend gaaf. Hier doe je het voor. Als iemand van jullie nog een complex/fobie heeft voor het maken van vrienden, dan moet je ook een muskathlon lopen. Dat gaat hier zo makkelijk. Zelfs mij ging het zeer eenvoudig af.
Er waren mensen die met ons meeliepen. Ook Joshua liep met mij mee. Dat is de jongen waar ik eerder over vertelde. Hij is te zien in het filmpje dat Compassion als promotiemateriaal heeft gemaakt. Trouwens wel een triest verhaal. Zijn vader nam het niet allemaal zo nauw op sexueel gebied en is een aantal jaren geleden overleden aan aids. Zijn vrouw, de moeder van Joshua was toen in verwachting van een tweeling. Door die vader heeft de tweeling HIV, de moeder ook en Joshua is ook besmet. Het schijnt dat als Joshua zijn medicijnen niet inneemt het een kwestie van enkele maanden is dat hij overlijdt. Het doet wel wat met je als je dan naast zo'n jongen rent.
Even later lopen er weer andere jongens mee. De één op slippers, de ander op blote voeten en weer een andere jongen op de zondagse schoenen van zijn moeder (of oma). Echt waar, onvoorstelbaar. Er liepen ook twee jonge vrouwen een eindje met ons mee. Ik verdenk ze ervan dat ze al op grote afstand zagen dat ik geen trouwring om had. Ze hadden me toch een plezier met het lopen. Ik heb er leuke opnames van gemaakt. Ze hielden het alleen niet zo lang vol.
Sommigen vinden het misschien niet nodig om zo'n muskathlon helemaal in Oeganda te lopen. Ongetwijfeld ook wel een aantal van jullie. Ik kan daar best inkomen. Toch zeggen ze bij de 4e musketier dat het juist goed is om er ter plekke te zijn. Ze zeggen wel: "Your sweat means more than your money". De mensen vinden het al zo bijzonder dat je speciaal voor hen komt. Daarbij raak je er zelf meer van doordrongen wat voor leed er daadwerkelijk is. Daar wordt de route ook op afgestemd. We liepen door een wat arme buurt, maar de route ging over een fabrieksterrein. Daar werken heel veel mensen in de suikerfabriek onder niet al te beste omstandigheden voor hoofdzakelijk eten en drinken. Het is de vraag of ze daarnaast ook nog loon ontvangen. Werkelijk heel minimaal. Ook vindt er kinderarbeid plaats. Een Indiër is hier de baas en dat is een zeer vermogende man. Als je dan over het fabrieksterrein hard loopt, kan ik niet zeggen dat me dit helemaal onberoerd laat. In het gebied waar we liepen vindt ook veel prostitutie plaats. Vrouwen zien vaak geen andere uitweg om in de prostitutie te gaan om zo aan inkomsten te komen. Een ex-prostituee is maandagavond bij ons geweest om daarover te vertellen. Bij velen rolden de tranen over de wangen bij het horen hiervan. En waar dit soort taferelen zich afspelen lopen wij onze muskathlon. Dat alleen is al heel speciaal. We kunnen niet al het leed van de wereld op onze nek nemen, maar het is een ieder wel aan te raden om te weten wat we speelt en welke rol jij en ik daarin kunnen spelen om de wereld wat beter te krijgen.
Het lopen ging erg goed. De diarree-remmers werkten goed. Wat mij betreft verdient de persoon die dat heeft uitgevonden een Nobelprijs. Tjonge, wat een uitvinding is dat. Verder geen last van kramp. Iedere 3 à 4 km stond er een post, waar he bananen en water kon krijgen. Alles tot in de puntjes verzorgd. De temperatuur was ook goed. Op het laatst begon het wel wat warm te worden. Dat vond ik niet zo geel erg, want zo kleurde ik mooi wat bij. De mensen moeten toch weten dat ik op vakantie ben geweest... De tijd was iets van 5 uur en 3 kwartier, wat niet iets is om over naar huis te schrijven. We hebben echt niet liggen zonnen, maar wel volop genoten.
Nu 42 km verder en een hele ervaring rijker! Mooi om deze tocht met Wiechert te lopen. Dat is ook een kanjer. Onvergetelijk was het. Jullie allemaal heel veel dank voor alle bemoedigende woorden en aansporingen. Dat heeft zeker geholpen!
'T geat on!!!
Dit is de dag waar we naar uit gekeken hebben. Hier hebben we een jaar voor getraind. Ik had er erg veel zin in. De beentjes stonden 03:30 uur naast het bed, even lekker douchen en het tenue aangedaan. Op advies van anderen heb ik in goed overleg met Aukje mijn trouwring afgedaan. Het schijnt dat door vochtophoping bij de vingers de ring de vingers kan beknellen. Best bevrijdend zo zonder trouwring, maar dit terzijde.
Op 4 uur stond het ontbijt klaar. Ik at maar liefst 4 boterhammen. Ik had trek en ik zat er nog van te smullen ook. Daarna werden we om 05:15 uur met de bus naar de start gebracht. Daar stond een fanfare op ons te wachten en speelde geweldig. Ook het Wilhelmus ontbrak niet. Als dan het startschot gaat is dat wel even een kippevelmomentje. Een marathon heb ik nog nooit gelopen. Ik heb getraind tot 35 km, hoe zal het daarna gaan? Wiechert en ik hadden afgesproken dat we niet voor een goede tijd gingen, genieten was ons motto en dat gebben we gedaan!
Het was nog een beetje donker toen we vertrokken. Naarmate het lichter werd, stonden er steeds meer mensen langs de kant om ons aan te moedigen. Wat is dat toch gaaf. Wat heb ik veel handen aangetikt, handen geschud, gefilmd, selfies met hen samen gemaakt (of heet dat onsies?), velen de wave geleerd, noem maar op. Zo indrukwekkend gaaf. Hier doe je het voor. Als iemand van jullie nog een complex/fobie heeft voor het maken van vrienden, dan moet je ook een muskathlon lopen. Dat gaat hier zo makkelijk. Zelfs mij ging het zeer eenvoudig af.
Er waren mensen die met ons meeliepen. Ook Joshua liep met mij mee. Dat is de jongen waar ik eerder over vertelde. Hij is te zien in het filmpje dat Compassion als promotiemateriaal heeft gemaakt. Trouwens wel een triest verhaal. Zijn vader nam het niet allemaal zo nauw op sexueel gebied en is een aantal jaren geleden overleden aan aids. Zijn vrouw, de moeder van Joshua was toen in verwachting van een tweeling. Door die vader heeft de tweeling HIV, de moeder ook en Joshua is ook besmet. Het schijnt dat als Joshua zijn medicijnen niet inneemt het een kwestie van enkele maanden is dat hij overlijdt. Het doet wel wat met je als je dan naast zo'n jongen rent.
Even later lopen er weer andere jongens mee. De één op slippers, de ander op blote voeten en weer een andere jongen op de zondagse schoenen van zijn moeder (of oma). Echt waar, onvoorstelbaar. Er liepen ook twee jonge vrouwen een eindje met ons mee. Ik verdenk ze ervan dat ze al op grote afstand zagen dat ik geen trouwring om had. Ze hadden me toch een plezier met het lopen. Ik heb er leuke opnames van gemaakt. Ze hielden het alleen niet zo lang vol.
Sommigen vinden het misschien niet nodig om zo'n muskathlon helemaal in Oeganda te lopen. Ongetwijfeld ook wel een aantal van jullie. Ik kan daar best inkomen. Toch zeggen ze bij de 4e musketier dat het juist goed is om er ter plekke te zijn. Ze zeggen wel: "Your sweat means more than your money". De mensen vinden het al zo bijzonder dat je speciaal voor hen komt. Daarbij raak je er zelf meer van doordrongen wat voor leed er daadwerkelijk is. Daar wordt de route ook op afgestemd. We liepen door een wat arme buurt, maar de route ging over een fabrieksterrein. Daar werken heel veel mensen in de suikerfabriek onder niet al te beste omstandigheden voor hoofdzakelijk eten en drinken. Het is de vraag of ze daarnaast ook nog loon ontvangen. Werkelijk heel minimaal. Ook vindt er kinderarbeid plaats. Een Indiër is hier de baas en dat is een zeer vermogende man. Als je dan over het fabrieksterrein hard loopt, kan ik niet zeggen dat me dit helemaal onberoerd laat. In het gebied waar we liepen vindt ook veel prostitutie plaats. Vrouwen zien vaak geen andere uitweg om in de prostitutie te gaan om zo aan inkomsten te komen. Een ex-prostituee is maandagavond bij ons geweest om daarover te vertellen. Bij velen rolden de tranen over de wangen bij het horen hiervan. En waar dit soort taferelen zich afspelen lopen wij onze muskathlon. Dat alleen is al heel speciaal. We kunnen niet al het leed van de wereld op onze nek nemen, maar het is een ieder wel aan te raden om te weten wat we speelt en welke rol jij en ik daarin kunnen spelen om de wereld wat beter te krijgen.
Het lopen ging erg goed. De diarree-remmers werkten goed. Wat mij betreft verdient de persoon die dat heeft uitgevonden een Nobelprijs. Tjonge, wat een uitvinding is dat. Verder geen last van kramp. Iedere 3 à 4 km stond er een post, waar he bananen en water kon krijgen. Alles tot in de puntjes verzorgd. De temperatuur was ook goed. Op het laatst begon het wel wat warm te worden. Dat vond ik niet zo geel erg, want zo kleurde ik mooi wat bij. De mensen moeten toch weten dat ik op vakantie ben geweest... De tijd was iets van 5 uur en 3 kwartier, wat niet iets is om over naar huis te schrijven. We hebben echt niet liggen zonnen, maar wel volop genoten.
Nu 42 km verder en een hele ervaring rijker! Mooi om deze tocht met Wiechert te lopen. Dat is ook een kanjer. Onvergetelijk was het. Jullie allemaal heel veel dank voor alle bemoedigende woorden en aansporingen. Dat heeft zeker geholpen!
-
18 Mei 2017 - 18:34
Nr. 10:
TOP!!!!!
Wat een prestatie, petje af.
We hebben deze week met je meegeleefd en genoten van je verslagen.
Zoals je alle indrukken hebt beschreven, ook wij kregen af en toe kippenvel.
Goede en veilige terugreis,
Freddy & Mieke -
18 Mei 2017 - 19:34
Rutger Jan:
Indrukwekkende belevenis. Ik zag vanmiddag al dat je in de strakke tijd was gefinished. Grote klasse.
-
18 Mei 2017 - 19:40
H,van Den Arend:
Geweldig! Een enorme prestatie (Zelf het Ijsselzwemmen van mij valt er bij in het niet) Gefeliciteerd; Wiechert natuurlijk ook. Een feestelijk ontvangst na bijna 6 uur zwoegen.
We hopen dat je Zaterdag weer behouden thuiskomt. Geniet nog even van Oeganda.
B.l.e.w.: tot a.s. Zaterdagmiddag. Liefs,
M & P -
18 Mei 2017 - 19:47
Robert:
Groot respect, Hans!!
Nu straks lekker terug naar NL. Vergeet niet je trouwring weer om te doen!
Groetjes, Robert -
18 Mei 2017 - 20:40
Dinant:
Top prestatie Hans!
Gefeliciteerd! Maar ook zeker je verhalen zijn indrukwekkend!
Tot gauw ziens! Dinant
-
18 Mei 2017 - 20:59
Linda:
Gaaf Hans, heel veel respect voor wat je gedaan hebt. Je hebt ons weer mooi meegenomen in je belevenissen. Morgen weer terug naar Entebbe? Goeie tijd nog even en alvast een goeie reis terug! Groetjes van ons -
18 Mei 2017 - 21:15
Devisjes:
Geweldig Hans, je prestatie is top, maar zeker ook je verhaal! -
18 Mei 2017 - 21:55
Remko:
top gedaan Hans. In die omstandigheden. -
18 Mei 2017 - 22:33
Taco:
Hans, wat een indrukwekkend verhaal en topprestatie! We horen de rest van je verhalen graag nog een keer. Heb het goed daar! Groetjes -
18 Mei 2017 - 22:37
Gé Bouma:
Super, Hans! Deze herinnering kun je weer afstrepen. Mooi dat ze
deze tocht langs die memorabele plekken hebben laten lopen. Dat maakt het extra bijzonder. Goede reis terug!
-
18 Mei 2017 - 23:32
Angelique:
De hele dag heb ik hier met jullie meegeleefd en loop nu naast mn schoenen van trots! Trots dat jullie je zo op en top ingezet hebben om voor deze mensen een verschil in hun leven te maken. Trots dat jullie gedaan hebben waar jullie voor kwamen. Tijd was even niet belangrijk maar jullie hebben tot op de botjes genoten zo te lezen....en dat 42 km lang! Wat kijken wij er naar uit om jullie weer thuis te hebben en dan met rugzakken vol nieuwe ervaringen! -
18 Mei 2017 - 23:38
Erik:
Klasse gedaan, Hans! En complimenten voor de mooie verhalen.
Een goede terugreis gewenst.
Gea en Erik
-
19 Mei 2017 - 00:57
Berber:
In alle opzichten 'in boppeslach!' Een geweldige prestatie Hans en Wiechert!
Natuurlijk kennen jullie het lied van de friese zanger Pieter Wilkens: 'It ein fan eltse reis is it paad werom'. In goeie reis en wol thùs! -
19 Mei 2017 - 08:02
Hester:
Hoi Hans, geweldig dat je samen met Wiechert heb genoten en hem hebt uitgelopen.
Geniet nog even van deze 'overwinning'. -
19 Mei 2017 - 10:59
Tante Loes:
Geweldige prestatie! Wat zijn wij trots op jou! Enne... wel eenvoudig blijven hé als je terug bent :-) Prachtig dat je nu zelf gezien hebt hoe goed het geld terecht komt!
Goede reis voor morgen! -
19 Mei 2017 - 21:03
Janny En Kor Klaver:
Hans, een geweldige prestatie voor een prachtig doel. Voor ons ben je een super kerel die onder die omstandigheden 42 km marathon loopt.
Wij hebben je meerdere keren in Stadshagen zien trainen/lopen, maar dat is bepaald niet voor niets geweest. Super!
Goede reis terug!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
